Rocznica bitwy z 1807 roku
Bitwa pod Ostrołęką 16 lutego 1807 roku to bitwa kończąca napoleońską kampanię zimową na Mazowszu. Bitwa ta w Biuletynie wielkiej Armii była mocno akcentowana jako spektakularne zwycięstwo, co zostało odzwierciedlone wpisaniem nazwy miasta na łuku triumfalnym w Paryżu.
Stąd możemy do dziś - odwiedzając Paryż - zobaczyć nazwę naszego miasta wpisaną w dni chwały zwycięstwa oręża Wielkiej Armii. Bitwa była efektem spotkania chyba dość przypadkowego, szczególnie, jeśli chodzi o stronę rosyjską, korpusu francuskiego dowodzonego przez gen. Jeana Savryego ( wspieranego w ostatniej fazie przez dywizję grenadierów, dowodzonych przez gen. Charlesa Oudinota), a wojskami rosyjskimi dowodzonymi przez gen. Essena. Początkowo Rosjanie posiadali znaczną przewagę liczebną - ponad 20 tys. ludzi stąd zaczęli wypierać Francuzów z miasta.
Ulice Ostrołęki były świadkiem ciężkich walk, często dochodziło do starć na bagnety i palb z bliskiej odległości. Po pojawieniu się przyszłego marszałka Francji Oudinota wraz z grenadierami udało się Rosjan wyprzeć z miasta mimo ich liczebnej przewagi. Rosjanie wycofywali się w dwóch kolumnach będąc tym samym łatwym celem dla artylerii, nie mniej jednak w pełnym porządku opuścili pole bitwy zostawiając wraz z rannymi ponad 3 tys. ludzi. Francuzi ponieśli straty w postaci kilkuset rannych i zabitych.
Pewną pamiątka po tej krwawej bitwie jest prawdopodobnie nazwisko Fajfer. Otóż Fajfer w wojsku francuskim to muzykant grający na pewnego rodzaju flecie, towarzyszący doboszowi wybijającemu rytm marszu i inne komendy marszowe lub bojowe. Być może jakiś ranny Fajfer rozkochał się w pięknej ostrołęczance i pozostał na naszej kurpiowskiej ziemi...
Opracował: Grzegorz Makowiecki
Stąd możemy do dziś - odwiedzając Paryż - zobaczyć nazwę naszego miasta wpisaną w dni chwały zwycięstwa oręża Wielkiej Armii. Bitwa była efektem spotkania chyba dość przypadkowego, szczególnie, jeśli chodzi o stronę rosyjską, korpusu francuskiego dowodzonego przez gen. Jeana Savryego ( wspieranego w ostatniej fazie przez dywizję grenadierów, dowodzonych przez gen. Charlesa Oudinota), a wojskami rosyjskimi dowodzonymi przez gen. Essena. Początkowo Rosjanie posiadali znaczną przewagę liczebną - ponad 20 tys. ludzi stąd zaczęli wypierać Francuzów z miasta.
Ulice Ostrołęki były świadkiem ciężkich walk, często dochodziło do starć na bagnety i palb z bliskiej odległości. Po pojawieniu się przyszłego marszałka Francji Oudinota wraz z grenadierami udało się Rosjan wyprzeć z miasta mimo ich liczebnej przewagi. Rosjanie wycofywali się w dwóch kolumnach będąc tym samym łatwym celem dla artylerii, nie mniej jednak w pełnym porządku opuścili pole bitwy zostawiając wraz z rannymi ponad 3 tys. ludzi. Francuzi ponieśli straty w postaci kilkuset rannych i zabitych.
Pewną pamiątka po tej krwawej bitwie jest prawdopodobnie nazwisko Fajfer. Otóż Fajfer w wojsku francuskim to muzykant grający na pewnego rodzaju flecie, towarzyszący doboszowi wybijającemu rytm marszu i inne komendy marszowe lub bojowe. Być może jakiś ranny Fajfer rozkochał się w pięknej ostrołęczance i pozostał na naszej kurpiowskiej ziemi...
Opracował: Grzegorz Makowiecki
