Ostroleka.pl

W odpowiedzi czytamy między innymi, iż skargę oparto o przepis art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia – zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.

W orzecznictwie i doktrynie kwestia legitymacji skargowej opartej na powyższej podstawie została dostatecznie wyjaśniona. W wyroku z dnia 2 lutego 2016r. sygn. akt II OSK 1418/14 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, iż „Przepis art. 101 ust. 1 u.s.g. nie przyznaje legitymacji skargowej podmiotom, których interesy prawne lub uprawnienia są dopiero zagrożone naruszeniem w wyniku wejścia w życie postanowień aktu prawa miejscowego. Związek pomiędzy własną, indywidualną sytuacją prawną skarżącego, a zaskarżoną uchwałą musi istnieć w dacie wniesienia skargi, a nie w przyszłości, powodować następstwo w postaci ograniczenia lub pozbawienia danego podmiotu konkretnych uprawnień lub nałożenia na niego obowiązków.”.
W wyroku z dnia 6 czerwca 2016r. sygn. akt II SA/Gl 1418/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach przyjął, iż „Interes prawny, którego istnienie umożliwia przyznanie legitymacji skargowej na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g., powinien bezpośrednio dotyczyć sfery prawnej podmiotu wnoszącego skargę. Oznacza to, że stronie skarżącej powinno przysługiwać konkretne prawo podmiotowe o charakterze prywatnoprawnym, bądź publicznoprawnym, wynikające z przepisów prawa materialnego, które najpóźniej w dniu wniesienia skargi zostało naruszone zaskarżonym aktem. Jak jednolicie przyjmuje się w judykaturze skarżący wnosząc skargę musi wykazać, że zaskarżona uchwała naruszając prawo jednocześnie negatywnie wpływa na jego sytuację prawną, np. pozbawia go pewnych uprawnień, czy też uniemożliwia ich realizację.”.
W wyroku z dnia 30 sierpnia 2016r. sygn. akt IV SA/Gl 120/16 Wojewódzki Sąd  Administracyjny w Gliwicach uznał, iż „ Naruszenie uprawniające do wniesienia skargi w trybie art. 101 u.s.g. winno mieć charakter ingerencji w indywidualny interes prawny lub uprawnienia podmiotu i wywoływać skutki uzasadniające skorzystanie z możliwości zaskarżenia uchwały. Zatem skarżąca winna wykazać, że zaskarżona uchwała poprzez naruszenie prawa jednocześnie negatywnie wpływa na jej sferę prawnomaterialną, poprzez pozbawienie skarżącej pewnych uprawnień albo uniemożliwienie ich realizacji. Na skarżącej spoczywa więc nie tylko obowiązek wykazania się indywidualnym interesem prawnym lub uprawnieniem, ale także zaistniałym w dacie wnoszenia skargi naruszeniem tego interesu prawnego lub uprawnienia.”.
W wyroku z dnia 30 września 2016r. sygn. akt II SA/Gl 583/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach podkreślił, iż „1. W przeciwieństwie do postępowania prowadzonego na podstawie k.p.a., w którym stroną może być każdy, czyjego interesu prawnego lub uprawnienia dotyczy postępowanie, stroną w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone. Skarga złożona w trybie powyższego przepisu nie ma bowiem charakteru actio popularis, zatem do jej wniesienia nie legitymuje ani sprzeczność z prawem zaskarżonej uchwały, ani też stan zagrożenia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia.
2. Skarżący na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. musi wykazać się nie tylko indywidualnym interesem prawnym lub uprawnieniem, ale także zaistniałym w dacie wnoszenia skargi, nie w przyszłości, naruszeniem tego interesu prawnego lub uprawnienia. Legitymacja skargowa do zaskarżenia uchwał i zarządzeń wymaga bowiem wykazania naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia postanowieniami zaskarżanego aktu, a nie tylko interesu prawnego czy interesu faktycznego. Interes prawny skarżącego, o jakim traktuje art. 101 ust. 1 u.s.g., musi wynikać z normy prawa materialnego kształtującej sytuację prawną wnoszącego skargę.”.
Należy zatem przyjąć, iż przepis art. 101 ustawy o samorządzie gminnym przyznaje legitymację skargową podmiotowi, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone wskazanymi aktami. Nie chodzi tu zatem o oddziaływanie na interes prawny czy uprawnienie, ale o stan dalej idący, polegający na takim oddziaływaniu, które powoduje jego naruszenie. W ocenie Rady Miasta Ostrołęki skarżąca gmina nie wykazała w jaki sposób doszło do naruszenia jej interesu prawnego zaskarżoną uchwałą. Należy zauważyć, iż przedmiotowa uchwała jest jedynie swego rodzaju inicjatywą w sprawie zmiany granic miasta ( wniosek rady gminy, o którym mowa w art. 4b ustawy o samorządzie gminnym, winien być poprzedzony przeprowadzeniem przez tę radę konsultacji z mieszkańcami). Co oczywiste, uchwała ta nie zmienia granic skarżącej gminy, nie wpływa na sytuację prawną skarżącej. Jak wynika z jej treści wyrażono jedynie wolę przystąpienia do procedury zmiany granic miasta Ostrołęki i postanowiono o przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami miasta w sprawie proponowanej zmiany granic.
Jak się wydaje umknęło uwadze skarżącej, iż zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym decyzje w sprawie zmiany granic gminy podejmuje Rada Ministrów.