Mamy dom do którego wracamy, oni nadal pozostają w kryzysie bezdomności.
Mamy dom do którego wracamy, oni nadal pozostają w kryzysie bezdomności.
Z ogromną wiarą w sercu kontynuujemy naszą misję w Nowym Roku. Nasze działania rozpoczynamy tradycyjnie. Szybki kontakt, ustalenie punktu w którym się spotykamy. Już na początku wędrówki napotykamy dobrze nam znane osoby. Podjeżdżamy bliżej, podejmując rozmowę. Okazuje się, że wśród grupki Andrzej napotyka dobrze znanego mu chłopaka, z którym w ostatnim czasie nie miał kontaktu. Okazuje się, że radził sobie dobrze - dopóki miał dorywczą pracę. Jak twierdzi, teraz jest słabiej i chętnie by podjął pracę. Kontynuując rozmowę, częstujemy go gorącą herbatą. Andrzej pyta, jak możemy się z nim kontaktować. Podaje numer telefonu. Cieszymy się, bo to znaczne ułatwienie w nawiązywaniu kontaktu.
W kolejnym punkcie odwiedzamy mężczyznę, który opiekuje się „domkiem” brata do jego powrotu. Widzimy, że mężczyzna jest zajęty. Podejmujemy krótką rozmowę. Ustalamy, jak wygląda jego sytuacja w trudnych warunkach atmosferycznych. Okazuje się, że dobrze sobie radzi, dlatego udajemy się dalej informując, że pojawimy się niebawem.
Odwiedzamy kolejne punkty, lecz nikogo nie zastajemy. Zupełnie nieoczekiwanie na zakończenie naszej wyprawy napotykamy dwóch dobrze nam znanych mężczyzn. Pomimo sytuacji, w jakiej się znaleźli i trudnego okresu, na wspólne spotkanie rysują się uśmiechy na ich twarzy. To dobry znak, który pozwala na interesującą rozmowę. Dowiadujemy się, że mężczyźni zamieszkują pustostan. Twierdzą, że przeczekają tam zimę. Jeden z nich ma problemy z poruszaniem się. Pytam, co się dzieje. Mówi, że z jedną noga ma problem od dłuższego czasu, z drugą od dwóch dni. Prosi nas o maść. Chwilę później zwracamy uwagę na jego buty, które są letnie. Prosi o pomoc w zorganizowaniu cieplejszych na zimę. Dopisujemy do listy. Umawiamy się, że spotkamy się w przyszłym tygodniu. Postaramy się coś zorganizować. Kończąc rozmowę wsiadamy na rowery i ruszamy w następnym kierunku. Nie napotykamy nikogo. Wracamy do domów. Zastanawiamy się, w jaki sposób można pomóc tym ludziom. Andrzej proponuje założenie grupy Pomoc osobom będącym w kryzysie bezdomności-Ostrołęka, która pojawia się już wieczorem. Szybko dołączają nowi członkowie, którzy proponują pomoc. To fantastyczna wiadomość, która napawa nas optymizmem.
